« Εδώ Πολυτεχνείο! Εδώ Πολυτεχνείο!…»
Σήμερα 50 χρόνια μετά τον αγώνα των ελεύθερων αγωνιζόμενων φοιτητών οι φωνές τους ηχούν ξανά δυνατά στις τάξεις μας και τα λόγια τους μας ξεσηκώνουν και μας παρακινούν να αντισταθούμε σε καθετί στέκεται εμπόδιο στην πρόοδο, στην εξέλιξη, στην ελεύθερη βούληση.
Οι μαθητές/ήτριες της Στ’ Τάξης επεξεργάστηκαν μεγάλους ποιητές, τον Σικελιανό, τον Ρίτσο, τον Λειβαδίτη, και τα έργα τους τους ενέπνευσαν να παράξουν δικά τους κείμενα, τα οποία παρουσίασαν στη γιορτή-αφιέρωμα στο Πολυτεχνείο. ‘Επειτα, δημιούργησαν το δικό τους powerpoint με εικόνες και μηνύματα ειρήνης. Τα γεγονότα ξετυλίχθηκαν ξανά μπροστά μας με την τεχνική του εκπαιδευτικού δράματος (ανακριτική καρέκλα και διάδρομο συνείδησης).
Αντιληφθήκαμε με τον τρόπο αυτό την αξία της δημοκρατίας και της ελευθερίας για την ευημερία και την πρόοδο των ανθρώπων και δώσαμε την υπόσχεση πως θα είμαστε υπερασπιστές κι αγωνιστές των αξιών αυτών.